çoğu insan mutsuzluktan korkar, ben mutluluktan.
çünkü umut etmek kaybetmekten daha az acı verir.
ne zaman hissetsem acı çekiyorum.
hissetmek şart mı yaşamak için?
yazmak yok demiştim.
ya yaşayacağım ya yazacağım.
yazmak benim kaderim.
yaşamak çok uzaklarda.
'o' nu aramak 'o' nu kaybetmekten daha az acıtıyor.
eğer varsa bu hayatın bir anlamı
eğer o da 'sevmek' ve 'sevilmek' ise
...
'çekilmez bir adam oldum yine'
benim çekilmezliğim kendime
ben katlanamazken kendime
diğer insanlara 'neden' demek gerekli mi?
kendinden gidebilmek mümkün olsa?
o zaman mutlu olur muydum?
mutlu olmak da değil aslında
içimde hiç korku olmadan
kendimi tüm benliğimle bırakabilmek bir başkasına
ve yine
bir başkası tüm benliğiyle bırakabilir mi kendini bana?
...
sihirli bir gücüm olsaydı eğer
görünmez olmak isterdim
görünmez gibi yaşıyorum zaten
ardımda hiç iz bırakmadan
bir gün gittiğimde bu dünyadan
unutulacak bir isim bırakıyorum ardımdan
...
