bazen her şeyin bu kadar çok değişebilmesine ve bu değişime ne kadar çabuk alışabildiğime şaşırıyorum.
uzun zaman olmuştu yazmayalı. hayatımda daha önce hiç olmadığı kadar anı yaşadım, son üç aydır. hayatımın en umarsız ve huzurlu zamanlarını yaşadım. daha bir hafta önce değişebileceğime dair yazmıştım. buna gerçekten inanmıştım. hayatımda tüm bu trajediler olmasaydı nasıl biri olabileceğimi keşfetmiştim. içimde bir umut vardı... bir umut... ne oldu da yitirdim onu? ne oldu da eskiye döndüm?

ne oldu da yine kaçmak istiyorum tüm insanlardan?
daha ne kadar uzağa gitmem gerekiyor kendimden kaçabilmek için. kaçtığımı sanmıştım bir an için.

koskoca dünyada kaçacak yerinin olmaması... ne ironik...