seni tekrar kaybetmemek için o kadar korktum ki, seninle geçirdiğimiz her saniye nefes alamaz oldum.
seninle olmak o kadar yorucuydu ki...
sana yeniden kavuştuğumda hissettiğim, mutluluk değildi. yine biteceği anı düşünüp irkildim sadece.
ayrılık güzeldir sonunda kavuşmak vardır, ama vuslat? onun sonu yalnız korku.
sensizken seni yaşamak çok güzeldi. şu an yalnız yazılarımı özlüyorum. yıllarca benim bir parçam oldular. şimdiyse yalnız eksik hissediyorum. ne hüzün ne kırgınlık ne de sevgi var içimde.
bu sefer ayrılır ayrılmaz silmedim numaranı ya da geriye kalan birkaç fotoğrafı.
çünkü artık seni görmek içimi acıtmıyor. içimde hiçbir keşke kalmadı. dediğim gibi aşkları aşk yapan yarım kalmışlıklarıymış gerçekten, tamamlamaya çalışırsan geriye bir şey kalmazmış.
tüm bunları bilerek bir tercih yapma şansım olsaydı; yarım bir tutkuyu mu yaşamak yoksa içimde sana dair ne varsa bitirmeyi mi seçerdim, bilmiyorum.
ama keşke hayallerimdeki gibi kalsaydın.

içimdekileri bu denli yok etmeyi başarabildiğin için teşekkür edebilirim belki. belki içinde küçük bir hüzün olur kim bilir, dünyada seni bu denli seven birinin varlığını yitirdiğin için...